2 Δεκεμβρίου 1956 — Όταν οι λαοί ξυπνούν γίνονται Κούβα

Σαν σήμερα το 1956 ένα πλοιάριο με το όνομα «Γκράνμα», αποβιβάζει 82 νέους μαχητές-επαναστάτες στις ακτές της Κούβας, στην Πλάγια Ολοράδα. Λίγα μέτρα πριν τις ακτές το πλοιάριο κολλά στη λάσπη. Οι 82 νέοι μαχητές-επαναστάτες με επικεφαλής τον Φιντέλ Κάστρο αποβιβάζονται. Δύο ώρες χρειάστηκε μέχρι να περάσουν τα λίγα μέτρα του βάλτου που απειλούσε να τους καταπιεί. Έχοντας μόλις φτάσει στο σταθερό έδαφος της ακτής, ακούγεται ο ήχος ενός βαρύ πυροβόλου. Είχαν εντοπιστεί και στις δύο ώρες που χρειάστηκε να φτάσουν στην ακτή η «επιτροπή υποδοχής» του δικτάτορα Μπατίστα είχε προλάβει να πάρει θέση. Οι περισσότεροι σκοτώνονται. Οι εναπομείναντες μαχητές, γύρω στους 20 άντρες, ανάμεσά τους ο Φιντέλ Κάστρο και ο Τσε Γκεβάρα, συνεχίζουν και προωθούνται στην οροσειρά Σιέρα Μαέστρα. Δυόμισι μήνες αργότερα, ο Φιντέλ στη συνέντευξή του στον απεσταλμένο των «Νιου Γιορκ Τάιμς» δηλώνει: «Πολεμάμε επί 79 ημέρες και είμαστε δυνατότεροι από ποτέ!». Η πορεία για τη νίκη της Κουβανικής Επανάστασης είχε ανοίξει.

Το Χρονικό της Επανάστασης

1906 — 1921: Οι επαναστατικές ιδέες υπό την επίδραση της Οχτωβριανής Επανάστασης κερδίζουν έδαφος στην Κούβα.

1925: Ο Αντόνιο Μέγια και ο Κάρλος Μπαλίνιο, συνθέτης του εθνικού ύμνου της Κούβας, ιδρύουν το ΚΚ Κούβας

1947: Ιδρύεται σοσιαλιστικό κόμμα. Από τη διάσπασή του προέκυψε αργότερα η ομάδα του Φιντέλ κάστρο

26 Ιουλίου 1953: Η έφοδος στους στρατώνες του Μονκάδα. Ομάδες 160 οπλισμένων ανταρτών εξαπολύουν ταυτόχρονες επιθέσεις στο στρατώνα Μονκάδα, στο Σαντιάγο της Κούβας, και στη στρατιωτική εγκατάσταση «Κάρλος Μανουέλ ντε Σέσπεδες» του Μπαγιάμο. Σκοπός τους να αιφνιδιάσουν τις δυνάμεις του δικτάτορα Φουλχένσιο Μπατίστα, που είχε καταλάβει την εξουσία με πραξικόπημα ένα χρόνο νωρίτερα (10 Μάρτη 1952) και να τον ανατρέψουν. Οι δυνάμεις του Μπατίστα αποκρούουν τις επιθέσεις και συλλαμβάνουν τους περισσότερους από αντάρτες, μεταξύ αυτών και τον επικεφαλής τους, Φιντέλ Κάστρο. Ο Λαός έσωσε τον Κάστρο και τους συληφθέντες από το θάνατο. Υπό την πίεση του λαού ο Μπατίστα αναγκαστηκε να τους δώσει χάρη. Χωρίς τη Μονκάδα δεν θα υπήρχε η «Γκράνμα» ούτε η Σιέρα Μαέστρα, ούτε η ανεπανάληπτη νίκη του Κουβανικού λαού. Ο λαός πίστεψε ότι η δικτατορία δεν είναι παντοδύναμη

28 Δεκέμβρη 1958: Ο Τσε καταλαμβάνει τη Σάντα Κλάρα. Ο δικτάτορας Μπατίστα φεύγει κυνηγημένος από τη χώρα αρπάζοντας 40 εκατομμύρια δολάρια. Καταφεύγει στην Ισπανία του φασίστα Φράνκο.

1 Ιανουαρίου 1959: Οι αντάρτες εισέρχονται στην Αβάνα. Χιλιάδες λαού ξεχύνεται στους δρόμους για να τους υποδεχτεί. Η επανάσταση επικρατεί…

1961 Ο Φιντέλ Κάστρο, έπειτα από δύο χρόνια παραμονής στην εξουσία, δηλώνει ότι είναι μαρξιστής και θα οδηγήσει την Κούβα προς τον κομμουνισμό.

Αρχίζει ένας νέος πόλεμος, πιο δύσκολος, μα κι αυτός νικηφόρος. Κόντρα στις συνωμοσίες, στον εξοντωτικό οικονομικό αποκλεισμό, στην Κούβα οικοδομείται μια κοινωνία άλλη. Μια κοινωνία που έχει στο κέντρο της προσοχής της τον άνθρωπο και τις ανάγκες της.

Κοντά 60 χρόνια μετά το Νησί της Επανάστασης συνεχίζει να δίνει μάχες, χωρίς ποτέ να ξεχνά το διεθνιστικό του καθήκον.

Πηγή : Ατέχνως